Ο φανός Καψάλι με Αριθμό Ελληνικού Φαροδείκτη (ΑΕΦ) 2465 δεσπόζει επί λοφίσκου στον Ανατολικό βραχίονα της εισόδου του Όρμου του Καψαλίου, επίνειο της Χώρας των Κυθήρων. Έχει φωτοβολία  10 ν.μ., λευκό αναλάμπων χαρακτηριστικό και εστιακό ύψος 24 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας.

Χτίστηκε το 1853 όταν η περιοχή ανήκε στην Ιόνιο Πολιτεία και ήταν υπό την προστασία της Μεγάλης Βρετανίας. Εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό Δίκτυο το 1864 ως Φάρος Στ΄ τάξεως σταθερού ερυθρού φωτός με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1890 αντικαταστάθηκαν τα φωτιστικά μηχανήματα του. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Το 1945, κατά την ανασυγκρότηση του Φαρικού Δικτύου επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1953 αντικαταστάθηκαν εκ νέου τα φωτιστικά μηχανήματα πετρελαίου με φωτιστικά μηχανήματα ασετιλίνης.Το 1985 αυτοματοποιήθηκε πλήρως και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως επιτηρούμενος αναλάμπων φανός λευκού φωτός με ηλιακή ενέργεια.

Το κτίριο του φανού, συνολικού εμβαδού 45 τ. μ. περίπου, αποτελείται από ένα κυρίως δωμάτιο, κουζίνα, τουαλέτα και πύργο, κυκλικής και κωνικής προς την βάση διατομής, ύψους 5 μ. Ο πύργος στέφεται από κλωβό στον οποίον είναι εγκατεστημένα τα φωτιστικά μηχανήματα του φανού. Κάτω από την κουζίνα υφίσταται υπόγεια δεξαμενή συλλογής όμβριων. Το κτίριο και ο πύργος είναι κτισμένα από επιχρισμένη λιθοδομή και φέρουν δώμα από οπλισμένο σκυρόδεμα.

Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται μέσω μονοπατιών με σκαλιά, είτε από την προβλήτα του λιμενίσκου του Καψαλίου, μήκους 35 μ περίπου, είτε από τον παρακείμενο έτερο λοφίσκο του Αγ. Νικολάου.