Ένας από τους παλαιότερους Φάρους της Ελληνικής Επικράτειας ήταν ο φάρος της Λάκας Παξών. Κατασκευάστηκε το έτος 1825 καθώς τα Ιόνια νησιά βρισκόταν υπό την Αγγλική Κηδεμονία (Ιόνιος Επτανησιακή Πολιτεία).
Το έτος 1864 παράλληλα με την Ένωση των Ιονίων νήσων στην Μητέρα Ελλάδα παρελήφθησαν και οι Φάροι των νησιών αυτών. Ο Φάρος της Λάκας Παξών λειτουργούσε έως την 11 Μαρτίου 1913 (ημερομηνία καταστροφής του).
Μετά από καθίζηση του εδάφους το κτήριο του Φάρου καταποντίσθηκε, σύμφωνα με μαρτυρίες και δημοσιεύματα της εποχής την ώρα της καταστροφής οι φαροφύλακες δεν βρισκόντουσαν εντός του κτηρίου του Φάρου αλλά βρίσκονταν σε διατεταγμένη Υπηρεσία σε άλλο σημείο του νησιού παρακολουθώντας κινήσεις εχθρικών πλοίων.
Όταν ειδοποιήθηκαν οι φαροφύλακες για την καταστροφή έσπευσαν τάχιστα προς τον Φάρο και το πρώτο που αντίκρισαν ήταν εικόνα απόλυτης καταστροφής, τμήματα του κτηρίου είχαν πέσει στα βράχια και εντός της θαλλάσης.
Το μόνο που διεσώθη από τον Φάρο ήταν η εικόνα του Αγίου Νικολάου και το καντήλι του Αγίου. Μετά την περισυλλογή της εικόνας και του καντηλιού οι κάτοικοι της περιοχής εκτέλεσαν δοξολογία θεωρώντας θαύμα το γεγονός ότι δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες.
Κατόπιν έρευνας η ύπαρξη της εικόνας στο Φάρο χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα (1880-1890), στην εικόνα εμφανίζεται ο Άγιος Νικόλαος σε νεαρή ηλικία.
Λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η επαναδόμηση του Φάρου, η προμήθεια των φωτιστικών μηχανημάτων και η επαναλειτουργία του ολοκληρώθηκε το έτος 1919. Το ίδιο έτος η εικόνα τοποθετήθηκε σε ομώνυμο μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του Φάρου Λάκας Παξών. Η εικόνα του Αγίου βρίσκεται σε αυτή την θέση μέχρι και σήμερα.
Τοπογραφικό Σχέδιο προτεινόμενων θέσεων κατασκευής νέου Φάρου
